Her giden sevgili insanın ruhunda sigara yanıkları bırakır demiştim ya geçen gün. Bu yanıklar bir süre sonra kabuk bağlar. Sonra beklenen olur kabuk düşer . Düşen kabuğun altında ise yanık izleri kalır sadece. Yeni sevgili ise bu kalpte elini dolaştırdığında yanık izinlerini hisseder. Giderken de kendi izlerini bırakır.
Bu izler birikir birikir. Öyle ki artık gelen, yara izsiz bir yer bulmakta zorlanır. Her şey daha zor olmaya başlar. Ruhda el değmemiş bir alan kalmamıştır artık. Yıllar geçtikçe izler çoğaldıkça ilişkiler kısalır. Her dokunuş yara hafızasını tetikler, eskinin korkuları ortaya çıkar yeni ilişkiyi de zehirler. Zehirlenmiş ilişki ise yerini alır kısır döngü içinde.
Yaraların hafızası vardır demin de dediğim gibi. İlle ellenmesi gerekmez zaman zaman kendi kendine de sızlar. Ama her zaman bir umut vardır. O sihirli elin umudu. Kalbinize dokunup yaraları iyileştirecek o elin umudu. Hiç yara açılmamış gibi bir kalbiniz olacağını düşünmek hoşunuza gider. Geçmişte yaşadıklarınız yeni ilişkilerinizi bozmayacaktır. Güzel bir umuttur. Noel Babanın var olduğuna inanmak gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder